W większości przypadków, to co ludzie uważają u kotów za alergię pokarmową, to w rzeczywistości reakcja zapalna skóry na pokarm, inaczej wrażliwość pokarmowa. Oznacza to, że istnieją powiązania pomiędzy spożywanymi pokarmami i pojawieniem się różnych grup objawów, które powodują problemy skórne oraz przewodu pokarmowego.
Nietolerancja a alergia pokarmowa
Nietolerancje bardzo często mylone są z pojęciem alergii pokarmowej. Nietolerancja pokarmowa jest związana z zaburzeniem procesu trawienia. Nietolerancja pokarmowa może się manifestować wymiotami, biegunką niedługo po posiłku. Kot po odstawieniu niewłaściwej karmy szybko wraca do zdrowia. Nie jest w ten proces angażowany układ odpornościowy.
Natomiast alergia pokarmowa, zawsze zachodzi przy udziale układu immunologicznego. Alergia pokarmowa może dawać objawy zarówno ze strony skóry, jak i układu pokarmowego. Reakcja na pożywienie następuje w sposób opóźniony, nawet do kilku tygodni, od ich spożycia. Badanie Weterynaryjne BMC wśród najczęstszych alergenów wymienia mięso z kurczaka, jaja, zboża, jak również wieprzowinę. Reakcję alergiczną wywołuje też, chętnie jadana przez koty wołowina. Bardzo często alergenem są dodatki spożywcze znajdujące się w karmie dla zwierząt, które mają za zadanie przedłużyć okres przydatności do spożycia, zapobiec kruszeniu czy zbrylaniu. Emulgatory, barwniki, aromaty, konserwanty, zagęszczacze i substancje poprawiające smak są prawdopodobnymi winowajcami alergii pokarmowej u kota. Główne objawy są następujące:
Objawy pokarmowe: mdłości, wzdęcia, gazy, biegunki, zaparcia, krew, śluz w stolcu;
Objawy neurologiczne: zmiany zachowania, nadpobudliwość, stany lękowe i depresyjne, zaburzenia widzenia;
Objawy ze strony układu ruchu: bóle mięśni, kostne lub stawowe;
Objawy skórne: trądzik, łuszczyca, suchość i świąd skóry:
– kot drapie się i wylizuje głównie w okolicach głowy, szyi i pyszczka,
– strupki w okolicy pyszczka,
– kot może cierpieć na nawracające stany zapalne uszu (często obustronne),
– zapalenie warg,
– zaczerwienienie oczu,
– zapalenie opuszek palcowych (nawet obustronne) ,
– charakterystyczna pokrzywka, zaczerwienienia, strupki, łojotok
– sierść kota jest w kiepskiej kondycji, trafiają się miejscowe wyłysienia (chociaż może zdarzyć się tak, że kot będzie tracił sierść z całego ciała)
Objawy ze strony układu oddechowego: kichanie, kaszel, duszności;
Objawy immunologiczne: osłabienie odporności, nasilenie objawów chorób autoimmunologicznych;
Warto wiedzieć, że alergia może też być środowiskowa kontakt z grzybami pleśniowymi, pyłkami roślin, z chemią.
Jeśli nie będziemy leczyć alergii pokarmowej, wtedy może ona prowadzić do znacznie poważniejszych problemów zdrowotnych. Może spowodować, pogarszające się objawy, zaburzenia zachowania i w końcu pogorszenie jakości życia Waszego pupila.
PACIORKOWCE, GRONKOWCE!!!
Za rozwój ropnych zmian skórnych zarówno u kotów, jak i psów odpowiedzialny jest przede wszystkim gronkowiec Staphylococcus intermedius, Staphylococcus aureus oraz pałeczki Escherichia coli czy Proteus. U kotów częstą przyczyną procesu ropnego są pałeczki Pasteurella multocida i beta-hemolityczne paciorkowce. W głębokich ropnych zakażeniach mogą występować szczepy Actinomyces spp, Bacteroides spp czy Nocardia spp.
Rozpoznanie i leczenie:
Ostateczne rozpoznanie powinno zostać postawione przez lekarza weterynarii zarówno na podstawie objawów klinicznych jak i wyników badań laboratoryjnych. Lekarz weterynarii pobierze odpowiedni materiał do badań i prześle go do laboratorium. Diagności laboratoryjni dokonują rozpoznania czynnika etiologicznego (jest to czynnik wywołujący chorobę) oraz mogą określić wrażliwość wyizolowanego szczepu bakterii na antybiotyki. Wykonanie antybiogramu (badanie za pomocą którego określana jest wrażliwość bakterii na antybiotyki) jest bardzo ważne, ponieważ pozwoli lekarzowi wybrać najbardziej skuteczny antybiotyk do walki z bakteriami wywołującymi zakażenie. Przepisany antybiotyk należy stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. Nie należy samodzielnie zaprzestawać podawania leków. W niektórych przypadkach może być konieczne leczenie antybiotykami przez wiele tygodni. W przypadku wystąpienia jakichkolwiek działań niepożądanych powinno się powiadomić lekarza prowadzącego. Nieodpowiednie stosowanie antybiotyków przyczynia się do rozwoju antybiotykooporności (bakterie przestają być wrażliwe na wcześniej działające leki co znacznie utrudnia lub całkowicie uniemożliwia skuteczną terapię).
Piśmiennictwo: „Choroby zakaźne psów i kotów” Craig E. Greene; wyd. Galaktyka 2006
Karma monobiałkowa, a alergia
Karm monobiałkowych nie należy mylić z hipoalergicznymi dietami weterynaryjnymi, opartymi na białku hydrolizowanym, czyli mającym niską masę cząsteczkową zapewniającą nieznaczną immunogenność i wysoką strawność (dostępne hydrolizaty są pozyskiwane zazwyczaj z mięsa drobiowego lub białek soi). Dzięki temu, zwierzę uczulone na określony rodzaj białka toleruje jego hydrolizowaną postać. Zatem należy pamiętać, że nie każda dieta monobiałkowa jest hipoalergiczna, i odwrotnie.
Podstawą diagnostyki alergii pokarmowej jest zastosowanie diety eliminacyjnej. Karmę monobiałkową stosuje się, gdy podejrzewamy alergię i chcemy potwierdzić, które białko jest przyczyną uczulenia, a także w przypadku choroby już rozpoznanej. W pierwszej sytuacji dużym problemem jest prawidłowe wskazanie alergizującego białka. Niekiedy można zaobserwować związek z podawanym pokarmem, jednak objawy mogą pojawić się z opóźnieniem (nawet po kilkunastu dniach), ponieważ reakcję immunologiczną powoduje przejściowy lub powtarzający się w pewnych odstępach czasu kontakt z alergenem, a nie stała jego obecność w karmie – co często znacznie utrudnia znalezienie związku pomiędzy karmą a alergią i postawienie prawidłowej diagnozy. Dlatego też czas podawania diety nie powinien być krótszy niż 8-10 tygodni. Konieczne jest, aby dieta eliminacyjna była ściśle przestrzegana – podawanie wszelkich innych pokarmów jest surowo wzbronione. Podczas diagnozy należy brać pod uwagę nie tylko karmę podstawową przyjmowaną przez zwierzę, ale także wszelkie dodatkowe i potencjalne źródła pokarmów (dodatki żywieniowe, leki) Zastosowanie diety wymaga konsekwencji wszystkich członków rodziny.
Jaki może być przykładowy skład diety monobiałkowej?
Karmy monobiałkowe muszą zawierać wszystkie składniki w odpowiednich ilościach i charakteryzować się wysoką strawnością. Źródłem białka może być tylko jeden gatunek mięsa. Zagadnieniem, które stwarzać może największy problem, jest urozmaicenie źródeł białka, w celu zachowania wysokiej wartości biologicznej. Dobrej jakości karmy monobiałkowe są oparte na bardzo wysokiej jakości surowcach pochodzenia zwierzęcego, dbając o to, aby poprzez wysoką zawartość poszczególnych aminokwasów, ich suma świadczyła o wysokiej wartości biologicznej białka karmy. Pamiętać także należy aby pozostałe surowce karmy nie były źródłem alergennego białka – stąd w tego typu karmach nie powinno znaleźć się białko sojowe. Wszystkie inne surowce karmy poprzez zawartość substancji o udokumentowanych właściwościach przeciwzapalnych (kwasy tłuszczowe n-3) czy właściwościach przeciwutleniających, takich jak warzywa, dodatkowo wpływają na wysoką wartość odżywczą całej karmy.
Kiedy objawy alergii u zwierzęcia ustępują?
Po 2 miesiącach stosowania diety, jeśli ustępują zmiany skórne i świąd, można przejść do drugiego etapu, czyli tak zwanej prowokacji. Polega ona na podaniu jednego składnika z poprzednio stosowanej diety, przez 2 tygodnie. Kiedy zwierzę jest uczulone na dany składnik, objawy na skórze i świąd pojawią się w przeciągu tygodnia. Jeśli objawy nie wystąpią można wprowadzić kolejny pojedynczy składnik do diety.
PODSUMOWANIE
Kiedy wystąpią objawy alergii pokarmowej najlepiej przejść na karmę monobiałkową zarówno suchą jaki i mokrą wybieramy takie białko, które wcześniej nie pojawiło się w diecie kota. Ze względu na różnorodność składów karm, często trudno jest dobrać taki skład posiłku, którego zwierzę nigdy wcześniej nie próbowało. Można wtedy wykorzystać rzadko stosowane w żywieniu składniki, np. dziczyznę, koninę, mięso strusia, a nawet białko pochodzące z larw owadów. Karma oparta na jednym białku podajemy przez co najmniej 2 miesiące. Jeśli przyczyną świądu był składnik wcześniej podawanej karmy – powinna nastąpić poprawa.
Copyright © by Jennifer World*PL®