Łapki, u dorosłego kota tylne kończyny wyglądają trochę przyciężko, niekiedy nawet ociężale, co przez długi czas było powodem opinii, że ragdolle mają trudności z chodzeniem. Przyczyną domniemywanej ociężałości są znacznie dłuższe tylne łapy niż przednie, co powoduje typowy dla ragdolli chód (jeżeli lekarz weterynarii nie zna rasy może nas poinformować, że kot ma dysplazję lub zapalenie stawów).
Pamiętajcie! problemy ze stawami, kręgosłupem diagnozuje specjalista na podstawie badań TK, rezonansu…
Stopy okrągłe i duże z wyraźnymi kępkami włosów pomiędzy palcami tzw. pędzelki. W odróżnieniu od wielu drapieżników kot jest zwierzęciem palcochodnym. U zwierząt stopochodnych ciężar ciała rozkłada się na kilka kości (odpowiedników ludzkich kości palców i dłoni) kładzionych płasko na ziemi. Palcochodny kot opiera się o podłoże końcami palców. Jest to znakomite przystosowanie do szybkich biegów, dające się porównać ze sposobem stawiania stóp przez sprinterów. Stopy kotowatych są często narażone na urazy związane z szybkim biegiem czy upadkiem z wysokości. Łagodzi je tkanka więzadłowa, spowijająca szczelnie kości stopy oraz układ kości nadgarstka i kostki, uniemożliwiający ruch boczny. Poduszeczki stóp kota domowego pokrywa zmodyfikowana skóra, wyściela je zaś warstwa gęstej tkanki łącznej, dzięki czemu są one twardsze niż pozostałe powłoki ciała. Pełnią one potrójną rolę: absorbują siłę uderzenia, pomagają utrzymywać kości palców w jednym miejscu i służą do wyhamowywania prędkości. Wszystkie koty zdolne są do wykonywania nagłych zwrotów w pełnym biegu. Szczególnie celuje w tym gepard. Poduszeczki jego stóp są rowkowane i przypominają do złudzenia opony samochodowe. Pozostali przedstawiciele kotowatych, w tym także i kot domowy, mają gładkie poduszeczki, „jeżdżą” zatem na „łysych oponach”.
Ciało ragdolla powinno być duże, długie i muskularne. Kotki tej rasy osiągają wagę 3,5 – 6 kg, a kocury 6 – 8 kg lub więcej. Ragdoll rośnie powoli, osiągając pełną dojrzałość w wieku 3/4 lat.
Ogon długi, zwężający się ku końcowi, mięsisty.
Koci szkielet, pominąwszy jego wielkość, przypomina kościec ludzki. Niemniej istnieją dwie zasadnicze różnice – poza, oczywiście, przystosowaniem szkieletu ludzkiego do pozycji wyprostowanej.
Po pierwsze kręgosłup kota zawiera więcej kręgów, co wynika z posiadania przez to zwierzę ogona. Kręgosłup składa się z kręgów różnego typu:
– 7 kręgów szyjnych,
– 13 piersiowych,
– 7 lędźwiowych,
– 3 krzyżowe,
– 14 do 28 kręgów ogonowych. (Nawet pozbawiony ogona kot rasy manks ma przynajmniej trzy kręgi ogonowe).
Wszystkie te kręgi są znacznie luźniej ze sobą połączone niż kręgi kośćca ludzkiego, dzięki czemu koci kręgosłup jest niezwykle elastyczny. To właśnie dzięki temu kot potrafi wygiąć grzbiet w pałąk i manewrować ciałem w sposób pozwalający mu się przecisnąć przez najmniejsze szczeliny.
Po drugie kot nie ma kości obojczykowej, jedynie bardzo zredukowany fragment tkanki obojczykowej, tkwiący głęboko w mięśniu piersiowym. Istnienie obojczyka poszerzyłoby niepotrzebnie klatkę piersiową, ograniczając tym samym możliwość przeciskania się przez małe otwory, a także skracając długość kroku zwierzęcia. Owa modyfikacja konstrukcji szkieletu była możliwa dzięki temu, że kotu nie jest potrzebna unoszenia w górę przedramienia.
Futro gęste, średniej długości, miękkie, w dotyku przypominające futro królika, na głowie i łapkach krótkie wydłużające się od szczytu głowy poprzez kark. Dookoła szyi kryza, dłuższe futro na brzuszku i portkach. Futro pozbawione podszerstka (podszerstek, znajduje się pod włosem okrywowym, jest nieprzemakalny i stanowi ochronę termoizolacyjną oraz pełni funkcję rusztowania dla włosów warstwy okrywowej) przez co tworzenie się kołtunów jest minimalne i pojawia się jedynie w okresach sezonowej zmiany włosa. Regularne wyczesywanie eliminuje słaby włos, poprawia wygląd i kondycję okrywy włosowej.
Głowa powinna być w kształcie klina z płaskim szczytem czaszki między uszami nazywanym lotniskiem (lotnisko szerokie na minimum trzy palce). Ragdolle z pierwszych linii amerykańskich mają pociągłą głowę czasem ma się wrażenie, że w stosunku do ciała jest zbyt mała. Obecnie hodowcy w europie robią wszystko by to zmienić. Nawet kosztem tego co w ragdollu najważniejsze: charakteru. Zapraszam do przeczytania ciekawego tekstu opublikowanego przez Scandinavian Ragdoll Club na temat jak zmieniał się Ragdoll na przestrzeni lat, jakie są tego konsekwencje i jakie są zalecenia odnośnie wyglądu, itd. » Nos lekko wgłębiony na wysokości stopu, profil przypomina skocznię narciarską. Policzki dobrze rozwinięte, lekko zaokrąglone.
Uszy średniej wielkości otwarte u nasady z zaokrąglonymi wierzchołkami, lekko nachylone ku przodowi.
Oczy duże, owalne zawsze w kolorze niebieskim, wybarwione odpowiednio do koloru i umaszczenia ciała. Od błękitu do ciemnego granatu. Zewnętrzny kącik oka powinien znajdować się na poziomie zewnętrznej krawędzi nasady ucha.
Zęby, kota zbudowane są, podobnie jak nasze, z zębiny i szkliwa. Niemniej ich budowa i funkcje są nieco inne niż u ludzi, ponieważ szczęki kocia przystosowane są do diety drapieżnika, ludzkie zaś do diety wszystkożercy. Kocie zęby trzonowe służą wyłącznie do cięcia – nie ma tu mowy o miażdżeniu czy żuciu. Zęby łamacze (ostatni ząb przedtrzonowy w szczęce górnej i pierwszy ząb trzonowy w żuchwie) służą do rozrywania mięsa. Są większe od zębów trzonowych i mają kształt stożkowatych ostrzy.
Charakterystyczną cechą kocich kłów jest tzw. „krwawy rowek” – niewielkie zagłębienie, które odprowadza krew zdobyczy, zabezpieczając kota przed zachłyśnięciem się. Ciekawostką jest, że koty wykorzystują swoje zęby nie tylko do jedzenia i polowania, ale także do codziennej higieny.
Koty, jak wiele ssaków mają zęby mleczne i stałe. Kocięta rodzą się bez zębów. Zęby mleczne u kota pojawiają się ok 3-4 tygodnia życia – 12 siekaczy, 4 kły, 10 przedtrzonowców. Następnie około 3-4 miesiąca życia zaczyna się wymiana zębów u kota na uzębienie stałe. Komplet stałych zębów (czyli 30 sztuk: 12 siekaczy, 4 kły, 10 przedtrzonowców i 4 trzonowce) powinien pojawić się około 7 miesiąca życia. Wymiana zębów u kota może powodować dyskomfort. W trakcie tego procesu możesz zaobserwować, że Twój pupil się ślini, ma potrzebę gryzienia, dziąsła są bolesne i zaczerwienione.
